ინფორმაცია თამაშზე:
დასახელება:Star Wars:The Force Unleashed
გამოსვლის წელი: 2008
ჟანრი:Action/FPS
შემქმნელი:LucasArts
გამომცემელი:LucasArts
პლატფორმა:PS2- PC
გამოცემის ტიპი: ლიცენზია
ინტერფეისის ენა: ინგლისური და რუსული
წამალი: არ სჭირდება

თამაშის აღწერა
ვარსკვლავური ომები და კომპიუტერული თამაშები - თითქმის ყოველთვის ხელი-ხელ ჩაკიდებული მიიწეოდნენ მასმედიაში. 2008 წელი არ ჩანს დიდ გამონაკლისად. The Force Unleashed, ერთ-ერთი ყველაზე ამბიციური და ტექნოლოგიებით მდიდარი პროექტია, რომელიც LucasArts ოდესმე გაუკეთებია. TFU-ს დემომ დიდი პოტენციალი გამოამჟღავნა. როგორც უკვე იცით, ჩხუბის სისტემაში გადახრა ამინც Force-ის გამოყენებაზეა(ტელეკინეზი, ელეკტრობოლტები, და ა.შ. ), და ამ გამოყენებას იმდენად დიდი ამპლიტუდა აქვს, რომ აქ რაიმე კედლის ნანგრევით TIE ფაიტერის ჩამოგდება ან სტორმტრუპერების ელეკტრიზირება ყოველდღიურ განრიგში შედის.ნამდვილი ინოვაცია აქ ტექნოლოგიებშია: NaturalMotion-ის რევოლუციური ფიზიკური ძრავი Euphoria თამაში აბოსულურად მთელ ფიზიკას განაგებს. როდესაც რამეს მოისვრით, და ის მილიონ ნაკუწად იქცევა, როდესაც კედლებს დაუგეგმავ ნაკუწებად დაფშვნით, ეს სულ \\\"ეუფორიის\\\" სილამაზეებია. კითხვა სინამდვილეში სხვანაირად დგას: ჯობია თუ არა ეუფორია სხვა ძრავებს, კერძოდ, რაღათქმაუნდა Havok-ს. პასუხის გაცემა ძნელია. სულ თავიდან ვინმეს რომ იატაკზე ადგებთ, ვითომ დიდი არაფერი. მაგრამ მეორეთ, მესამეთ რომ გაივლით იმავე ადგილს, მერე მოდის ჭეშმარიტება: ეუფორია მაგარია? არც ისე. ეუფორია შთამბეჭდავია? რა თქმა უნდა!იგივე ითქმის Pixelux-ის Digital Molecular Matter(DMM)-ზე. ჰო მეც ვერ ვხვდები სახელიდან გამომდინარე რას აკეთებს, მაგრამ თურმე შეუძლია უზრუნველყოს ისეთი რაღაც, როგორიცაა რკინის რკინასავით გაღუნვა. ცოტა ძნელია როდესაც თამაშში რკინა ნატურალურად იქცევა, მაგრამ როდესაც 2-3 კარებს გაანგრევთ მერე ხვდებით, რომ სწორედ წასულან LucasArts-ში. თამაში \\\"მაგარი\\\", თავისი ინოვაციური დეტალებით, და პირველ რიგში ეუფორიით და DMM-ით არის.რა თქმა უნდა ამ 2 ტექნოლოგიის გარშემო არ ტრიალებს ყველაფერი თამაშში. ჯერ კიდევ საკმარისად ინტენსიურად მოგიწევთ ლაზერული ხმლების ქნევა, დარტ ვეიდერის \\\"საიდუმლო თანაშემწეობა\\\" ხომ არც ისე ადვილია. მაგრამ ვერაფერს იტყვი, მთავარი გმირია შესანიშნავად მოძრაობს და იბრძვის.